eto na,hahayaan kong ang mga kamay ko ang kusang sumualat ng gusto nya..ang nararamdam ko sa mga oras na ito.Malungkot ako..(lagi naman eh). isang sampal ng katotohanan.. katotohanang ikinukubli sa loob ng maraming taon. Masaya ka ba sa kanya? wla paring kasagutan. May mga oras na halos isumpa ko sya. May mga oras naman na umiiyak na lang ako dahil naaawa ako sa kanya. Malamang,pareho lang kami ng nararamdaman sa isa't isa. ISANG MALAKING QUESTION MARK.
Putanginang magmamahal kasi yan eh..wala akong sariling depinisyon nyan lalo na kung patungkol sa kanya.. Naiisip ko sya,uhmmm... malimit.Gusto kong palaging maibigay ang gusto nya. NAtatakot akong masaktan sya.. HInahanap hanap ko sya pag wala sya. Pero sapat na ba ang mga binanggit ko para sabihin kong mahal ko nga sya?
Masyado ng huli para sa mga ganitong kaartehan. Isinantabi ko ang pag iisip ng mga ganitong bagay dahil sa biglaang responsibilidad naming dalawa, para sa isa't isa at sa aming anak. Walang tanungan, walang pag-iisipan,pikit mata.........sugod lang sa buhay me asawa. Trabaho sa bahay,trabaho,trabaho..kilos ng kilos para mabuhay.Hindi uso ang salitang "sweetness" at mga kaekekan...
Andami kong sinabi..di ko naman matumbok ang problema..tangina...
(ilang taon ka ng ganyan Ledesma.. laban,bawi..babawi,lalaban...uuyyy,c ate uuuyy..aw!)
Minsan lang talaga siguro,sinusubok ang katatagan ng samahan, kahit anong samahan pa yan, di maiiwasan ang di pagkakaintindihan... (ganun n lang cguro,papayuhan ko na lang sarili ko,o deva,talenteddd)
alam ko namang nasa akin din ang problema minsan... (tanginang puso ko kc na to eh... maarte ang potha, mahal na nga ng asawa nga...ayaw p ibigay ung 100 percent...)
di ko alam..basta ginagawa ko naman ang obligasyon ko...saka ko na iisipin ung mga bagay bagay na alam ko namang wala ding kahihinatnan,dahil kasal kami at nakatali na isa't isa.
No comments:
Post a Comment